Het werk omvat een installatie die mijn zoektocht illustreert naar een eigen vormstijl voor mijn beeldhouwwerken. Op deze tocht stuitte ik eigenaardig genoeg herhaaldelijk op de schilderijen van Francis Bacon die waarvan de impulsieve toetsen uiteindelijk steeds weer resulteerden in een herkenbaar portret. Wat hij doet met verf en penseel wou ik bereiken met klei en gips. Daarvoor heb ik eerst een hele reeks pastels gemaakt, kwestie van de kleur en vooral de beweging af te tasten. Het herwerken van de bestaande portretten was zo fascinerend dat ik daar letterlijk heb van moeten afkicken. Tijd om over te gaan naar een derde dimensie. Nog steeds met de portretten in het achterhoofd heb ik een aantal reliëfs gemaakt. Een zeer aangename en leerrijke beleving. Tenslotte heb ik getracht volledig los te komen in de ruimte met een drietal beelden die nog altijd duidelijk verwijzen naar Bacon maar de aanzet vormen naar zelfstandigheid. Ik vond het interessant om deze zoektocht samen te brengen in een installatie die een scene suggereert in een pub Soho. Bacon spendeerde er vele uren en werd zelfs betaald als hij boeiende vrienden meebracht. De afgebeelde figuren zijn een selectie van die personages. In ’72 heb ik zelf in Soho rondgelopen en net in die periode dacht Bacon erover om beelden te maken. Hij vond dat toch veel werk wat ik alleen maar kan beamen.